Hac ve Umrede Yaşayan İlginç Öyküler

Bana deseniz ki bir daha İsviçre’deki Alplere gidip Rabbimiz’in yarattığı o muhteşem doğal güzellikleri görmek ister misin? Öyle bir imkân olursa isterim tabii… Rabbimi bol bol zikredip şükretmeme O’na olan hayranlığımı haykırmama sebep olacağı için. Ama “ah keşke bir kere daha gitsem” diye bir arzum yok. Olsa da olur olmasa da…
Ama Kâbe öyle mi? Kâbe’nin ve Ravza’nın kıymetini bilen her Müslümanın kalbi “ah bir kere daha o güzel mekanlarda Rabbime kulluk etsem” özlemiyle yanar hep. Mesele yalnızca Kâbe’ye ve Ravza’ya gitmek değildir. Orada bulunduğumuz süreyi Rabbimiz’in rızasına en uygun bir biçimde değerlendirebilmektir. O’nun sevgisini ve rızasını kazanabilmektir.
Bayan din görevlisi olarak hac ve umrede bulunduğum sürelerde o kutsal mekanlarda yaşanan bazı ilginç olaylara şahit oldum. Bazılarını da bizzat yaşayan kişilerden dinledim, not aldım. Bunları öyküleştirerek insanların yollarına ışık tutmak, daha makbul bir hac veya umre yapmalarına yardımcı olmak istedim. Yüceler Yücesi Rabbimden niyazım eserimi hayırlara vesile kılmasıdır.

Sayfa :175

Öykülerle Esmâ-İ Hüsnâ

Yerde ve gökte en güzel isimler kendisine ait olan Yüce Allah’a sonsuz şükürler ve sevgili Peygamberimiz Muhammed Mustafa’ya gönüller dolusu salât ve selamlar olsun. Bu kitabın amacı bizi yaratan, yaşatan ve sayısız nimetler veren Allah’ı en güzel ve en doğru bir biçimde tanımanızı sağlamaktır. Hepimizin özellikle de gençlerin ve çocukların Allah hakkında sağlıklı bilgi edinmeleri, son derece önemlidir. Çünkü bu konudaki doğru bilgiler, hayatımızı en güzel bir biçimde aydınlatır, dünya ve ahirette mutluluğa ulaşmamızı sağlar. Yanlış bilgiler ya da bilgisizlik ise bizi mutsuzluğa ve umutsuzluğa sürükler. Hem dünyamızı hem de ahiretimizi karartır. İnsan iyiyi ve güzeli tanıdıkça, daha çok sever. Yücelerin en yücesi ve güzellerin en güzeli olan yüce Allah’ı da tanıdıkça daha çok sever, sevdikçe daha çok tanımak ister.

Sayfa :400

Güzide

Ne yapacağını, ne söyleyeceğini bilemedi Hafız Hasan. Öylesine bitkin, öylesine bezgin, öylesine perişandı ki... "Ben sizden daha üzgün, daha kızgınım ama elden ne gelir?" diyemedi, yalnızca "Emir geldi, bundan sonra ezanı böyle okumak zorundayız." Sözleri döküldü dudaklarından. Kendi sesini kendisi bile tanıyamadı. Çevresindeki her şey dönüyordu âdeta. "Ah kendimi bir evime atabilsem." diye düşündü.

Sayfa :298